Ik ben ook weer opa geworden. Dit keer van Evy, de hond van Yvonne. Een lief ding. Ik ben bij Yvonne op kraamvisite geweest en Evy en ik konden het gelijk goed vinden. Inmiddels heb ik ook al een paar keer opgepast.  Als Yvonne voor filmopnames weg moest bracht ze Evy bij mij.
Vroeger Yosh bij Nel en nu Evy bij mij. Wel lastig want ze was toen nog niet zindelijk en wilde eigenlijk helemaal niet lopen. Gelukkig heb ik plavuizen dus de ongelukjes waren zo weg.
De hond groeit als kool. Volgens Yvonne geef ik dingen die niet mogen. Ik maak er wel vrienden mee. Toen Yvonne pas een avond naar Amsterdam was bleef Evy ook bij mij. Ging ze heerlijk op de bank liggen. Dat blijkt ze thuis ook te doen. Ik dacht: “Waar begin je aan?” maar aan de andere kant is het ook wel weer gezellig en brengt het ook veel liefde. Net zoals ik het nog steeds wel gezellig vind met die zwarte. Het is geen kroelkat maar zoekt wel veel mijn aanwezigheid. Soms kan ik hem wel schieten als hij me ’s morgens wakker maakt om te eten. Uitslapen of even een uurtje terug gaat me steeds beter af.

Nu is het inmiddels alweer april en daar ben ik blij om. Het zonnetje gaat weer schijnen en ik kan weer lekker in mijn stoel zitten in de voortuin. De buurt een beetje in de gaten houden en een praatje maken met de mensen die langs lopen. Marja heeft inmiddels de tuinhekken geschilderd een ook voor is alles schoon.